TeamNieuws

HRD (Human Remains Detection) training. De honden leren zoeken naar de geur van overleden mensen. Met grote dank aan de Welkoop Oosterwolde voor de gastvrijheid.

Maandag 20 februari zat Els de Bok te luisteren naar het EO programma “open huis” van Henk van Steeg op Radio 5. Daar werd de vraag gesteld; wat was je mooiste moment in het afgelopen weekend met bijbehorende foto.

Els stuurde de foto in van het SRO team dat op zaterdagavond aankwam op Schiphol. Ze was daar aanwezig om een van de aangesloten teams, haar teamleden van OgerSARdogs op te halen. Zij kwamen met hun zoekhonden terug na een intensieve week geholpen te hebben in Turkije. Daar hielpen zij bij het zoeken naar overlevenden en slachtoffers van de aardbeving.

Els werd live in de uitzending naar de uitleg van de foto gevraagd en won daarmee de foto van de dag met als trofee DE MOK van Radio5

Na lange tijd hebben we onze oude regen- winter jas verruild voor een gloed nieuwe opvallende regen- winter jas.

Onze oude jassen waren dusdanig aan vervanging toe dat we opzoek zijn gegaan naar een goede jas die wel tegen een flink stootje kan, tevens moesten de jassen opvallend zijn zowel overdag als in het donker. Zo kunnen wij ons werk met zoekhonden zowel bij daglicht als in het donker op een veilige en opvallende manier uitvoeren.

Het kan ook voorkomen dat wij in het donker een zoekactie hebben. Veiligheid voor alles.

Na diverse bedrijven gecontacteerd te hebben, zijn we bij Zijlstra Beroepskleding Franeker terecht gekomen.

Na wat pas sessies hebben we de nieuwe jassen en ook meteen nieuwe broeken in ontvangst mogen nemen. Zo kunnen wij weer veilig en met comfort ons werk doen.

We willen via deze weg Zijlstra Beroepskleding Franeker bedanken voor hun service.

Op 7,8 en 9 mei 2022 mochten Conny en Brenda, samen met buddy Ellen 3 dagen genieten van het mooie mantrail werk voor Oger SARdogs.
Mantrailing NL (MNL) was opnieuw de organisator van dit Seminar en Tobias Ackermann was de trainer.
We braken met een traditie om deze 3 dagen op vrijdag, zaterdag en zondag te doen en hebben het een dag doorgeschoven, dus zaterdag, zondag en maandag.

Dat gaf ook weer een beeld van een ander type dag.

Mantrailing NL en Reddingshonden Groep Drenthe (RHGD) en Oger SARdogs; 3 groepen uit het platform Samenwerkende Reddingshonden Organisaties.

Dat deze 3 groepen zo regelmatig en met veel plezier samenwerken, helpt in de ontwikkeling van het mantrail werk. Wij vinden dat de de waarde ervan nog erg wordt onderschat.

Zeker bij vermissingen die om snelle actie vragen, zijn mantrail-teams nog te weinig in beeld.
Kennis en informatie delen en do’s en don’ts ontvangen van de trainer, evaluaties, video’s enz.; het brengt ons allemaal verder.

Het gehele Seminar hebben we alleen in bebouwd gebied getraind. Het zogenaamde “urban” trainen is de praktijk, in het bos en op de vlakte hebben we immers onze vlakte-honden .

Tobias Ackermann is echt een praktijkman die werkt bij de politie in Zwitserland en dat maakt hem voor ons zo’n fijne trainer.
Hij schuwt het niet om je af en toe eens flink de waarheid te vertellen en je uitdagende trails voor te schotelen.
Hij is eerlijk en erg pro-hond en pleit ervoor dat wij als geleiders, tijdens het werken met de hond, in dienst staan van de hond.
Die heeft tenslotte dat fantastische reukvermogen waarvan wij zo afhankelijk zijn.
Tobias vraagt je voortdurend naar je plan, wat is je volgende stap.
En hij benadrukt steeds dat het trailen in de binnenstad volledig aankomt op teamwork met vooral je hond maar natuurlijk ook met je buddy en verkeersregelaar.

Monique van MNL heeft Tobias alweer geboekt voor in mei 2023.
Wat waren het weer ongelooflijk fijne en veelzijdige dagen en we blijven leren….. nog steeds…. elke dag!
Dank aan Oger SARdogs en haar donateurs die de deelname aan dit Seminar mogelijk maken en daarmee de teams verder voorbereiden op de mantrail-inzetten bij vermissingen in bebouwd gebied.

Diana en Cody en Els en Quinta zijn aspirant af en nu onderdeel van ons team.

Welkom en veel succes bij het opleiden van de honden.

We wensen Brenda en Roeland heel veel sterkte, dag lieve Oude Dame ♥

Lente: Jente haar lente begon op 21-8-2006 in Ureterp in Friesland. Ik viel voor haar zeldzame donkere kleur.

Vanaf begin oktober dat jaar mochten wij voor haar zorgen. Ze was een voorlijke en dappere pup die veel creatieve oplossingen had om haar doel te bereiken. Al jong liet zien dat er doorzettingsvermogen in zat.
Een fijne eigenschap voor een zoekhond in de dop. Dus als de waterbak iets aan de hoge kant is, dan klauter je er gewoon in. 
Haar kennelnaam was Fling van Masja’s Home. Ik vond de naam Jente mooi; het betekent o.a. meisje in het Noors. Het stoere hondje ging al mee naar Oostenrijk voor de lawine-training toen ze krap 6 maanden was.

Zomer: In Jente haar zomer werd ze heel mooi ‘opgebouwd’  in het zoekwerk door met name de coaches. Heel eerlijk gezegd hadden Jente en ik in het begin niet echt een klik . 
Ze had feilloos door dat ik die periode niet goed in m’n vel zat en met haar gevoelige aard spiegelde ze me behoorlijk. Leerzaam en gezond natuurlijk maar niet altijd makkelijk. 
Jente had zogezegd last van mij en daarom was het zo fijn om deel uit te maken van een team dat hielp om haar stabiel zoekwerk aan te leren en haar zelfvertrouwen te laten groeien. 
We hebben later samen heel veel mogen doen. Aan vele zoekacties mogen deelnemen – Survial – Lawinetrainingen – trainingsweken bij reddingshondengroepen – 24-uurs oefening in Spanje. 
Laatste was een fantastische ervaring waar Jente echt supercool haar werk deed. Ik was zo trots op haar!
En natuurlijk alle waardevolle wekelijkse trainingen waarbij Jente en ik elkaar gelukkig iets beter gingen begrijpen.

Herfst: Jente en ik voelden elkaar steeds beter aan. Ze blijft een ondernemend en jeugdig dier en ik waardeerde haar steeds meer in wie ze was. Ze hielp mee met de opvoeding van onze volgende honden, op haar eigen subtiele en rustige wijze. Ook met de meeste zoekacties wordt ze ingezet. Haar jarenlange ervaring maakt dat ik haar intussen volledig vertrouw.de. Voor ons Oger-team heeft ze ooit mogen vinden. Een gebeurtenis die een enorm diepe indruk op me maakte.

Tegen het einde van haar herfst  draait Jente nog volop mee in de trainingen. Ook daar helpt ze mee om de minder ervaren honden op te leiden. Vooral bij het zgn. linie lopen, waarbij meestal 3 tot max. 4 honden in een zoekgebied revieren, heeft ze haar nut bewezen. Ze nam haar taak zeer serieus en een te jolige jonge hond werd fijntjes maar strikt door Jente weer aan het werk gezet. Dankbaar ben ik de teamgenoten die zo regelmatig Jente erbij vroegen voor haar waardevolle lessen.

Winter:  Jente werd door Ellen en zo zachtjes aan door praktisch iedereen,  liefdevol “de Oude Dame” genoemd. Ze had ook in dit seizoen nog haar mooie verende loopje (net een Fries paard) met de mooiste poten van de wereld!
Ze mag het langzaam aan wat rustiger aan doen, raakt nu wel echt op leeftijd. Lichamelijk en geestelijk voor een Oude Dame nog behoorlijk fit, maar toch…. 
Samen groeiden we ook toe naar het onvermijdelijke moment dat we haar moesten laten gaan. Haar welverdiende rust gunden we haar ook na een lang (bijna 15 jaar!) en werkzaam leven bij Oger. 

Het lukt me niet om dit met droge ogen te schrijven; ze betekende onbeschrijflijk veel voor me, deze (eigen-)wijze Oude Dame, mijn lieve Oceaan van rust, zoals ik haar graag noemde. Mijn ouwe taartje….

Tot anderhalf uur voor haar overlijden in de weer met dennenappels, nog steeds met verende tred. Maar steeds sneller vermoeid en benauwd. 

Het is nooit een factor maar die optelsom van factoren die maken dat je eerlijk moet zijn. Dat recht had ze en dat respect verdiende ze zeker.

Dag Meisje, dag Jente, you’ll be alright.     
Na die lastige start, zit je des te dieper in mijn hart en geniet ik enorm van de schat aan prachtige herinneringen, van onschatbare waarde. 

En dan word je gevraagd om iets te schrijven voor “In the picture”.
Nu hou ik van schrijven maar wil niet een herhaling van wat er al bij m’n beschrijving van team Brenda-Izar staat.
Het in the picture staan is so wie so niet m’n ding. Hoewel…..
Af en toe wordt Oger SARdogs uitgenodigd voor een presentatie. 

We verdelen die taak vaak onder meerdere van onze medewerkers en soms mag ik ‘m geven.
Oger SARdogs heeft een leuke serie digitale dia’s met foto’s en filmpjes van allerlei activiteiten van onze stichting.
Bij het geven van zo’n presentatie ontkom je er niet aan: je staat in de belangstelling.
Alle verwachtingsvolle ogen zijn op jou gericht en dat vind ik altijd een spannend moment voordat ik van wal steek.
Eenmaal aan de babbel heb ik een ander nodig om me er op te wijzen dat het pauze is en idem vlak voor de afsluiting.
Helemaal in m’n verhaal, voorbereid en wetend wat er komt.
Stel nou eens dat iemand een dia toe zou voegen over een totaal ander onderwerp, bijvoorbeeld een foto van een groot landbouwwerktuig.
En denk dan ’s aan die ogen vol verwachting die, net als ik, dit ook niet konden voorspellen, maar wel vol spanning naar me kijken wat ik
hierover ga vertellen en wat het verband kan zijn met het werk van zoekhonden?
Ik zou stilvallen en dus met stomheid geslagen zijn, ik weet namelijk niets over landbouwwerktuigen, laat staan over hoe ik een link tussen zo’n apparaat en een hond kan leggen. Ben me meer dan ooit bewust dat er iets van me verwacht wordt, maar snap het niet….Dan wil ik dit plaatje het liefst over slaan en weer verder gaan met waarmee ik bekend ben. Ik voel de stress wegvloeien en iedereen weer kan aanhaken.

Alle aandacht van ons op de arme hond gericht. Hebben ze net thuis geleerd wat zitten is, doen ze dat nog lang niet buiten.
Niet omdat ze niet willen of kunnen, maar omdat ze het plaatje niet kennen en zogezegd onvoorbereid zijn.
Ze kunnen niet begrijpen wat er van ze verwacht wordt, omdat ze dezelfde zit-oefening nog nooit buiten geleerd hebben.
In hun beleving houden we ze ineens een heel andere dia voor. Dan gaat we te snel en zetten we voor de hond een veel te grote stap.
Kortom; get the picture?
Oh ja, en Oger SARdogs laat bij gelegenheid graag een serie plaatjes zien en vertelt heel graag veel over deze stichting en dit
waardevolle en belangeloze zoekwerk.
Brenda Strijk met Izar (mantrail en puin)

  Een kleine impressie van de avondoefening die we met Oger SARdogs op 18 januari 2020 hebben gehouden.

Dag lieve Oger, fantastische werker.
We hebben veel van je genoten en mogen leren.
Je leeft voort in de naam van onze stichting.
Oger, “simply the best”
We wensen Martine veel sterkte.