We wensen Brenda en Roeland heel veel sterkte, dag lieve Oude Dame ♥

Lente: Jente haar lente begon op 21-8-2006 in Ureterp in Friesland. Ik viel voor haar zeldzame donkere kleur.

Vanaf begin oktober dat jaar mochten wij voor haar zorgen. Ze was een voorlijke en dappere pup die veel creatieve oplossingen had om haar doel te bereiken. Al jong liet zien dat er doorzettingsvermogen in zat.
Een fijne eigenschap voor een zoekhond in de dop. Dus als de waterbak iets aan de hoge kant is, dan klauter je er gewoon in. 
Haar kennelnaam was Fling van Masja’s Home. Ik vond de naam Jente mooi; het betekent o.a. meisje in het Noors. Het stoere hondje ging al mee naar Oostenrijk voor de lawine-training toen ze krap 6 maanden was.

 

 

Zomer: In Jente haar zomer werd ze heel mooi ‘opgebouwd’  in het zoekwerk door met name de coaches. Heel eerlijk gezegd hadden Jente en ik in het begin niet echt een klik . 
Ze had feilloos door dat ik die periode niet goed in m’n vel zat en met haar gevoelige aard spiegelde ze me behoorlijk. Leerzaam en gezond natuurlijk maar niet altijd makkelijk. 
Jente had zogezegd last van mij en daarom was het zo fijn om deel uit te maken van een team dat hielp om haar stabiel zoekwerk aan te leren en haar zelfvertrouwen te laten groeien. 
We hebben later samen heel veel mogen doen. Aan vele zoekacties mogen deelnemen – Survial – Lawinetrainingen – trainingsweken bij reddingshondengroepen – 24-uurs oefening in Spanje. 
Laatste was een fantastische ervaring waar Jente echt supercool haar werk deed. Ik was zo trots op haar!
En natuurlijk alle waardevolle wekelijkse trainingen waarbij Jente en ik elkaar gelukkig iets beter gingen begrijpen.

Herfst: Jente en ik voelden elkaar steeds beter aan. Ze blijft een ondernemend en jeugdig dier en ik waardeerde haar steeds meer in wie ze was. Ze hielp mee met de opvoeding van onze volgende honden, op haar eigen subtiele en rustige wijze. Ook met de meeste zoekacties wordt ze ingezet. Haar jarenlange ervaring maakt dat ik haar intussen volledig vertrouw.de. Voor ons Oger-team heeft ze ooit mogen vinden. Een gebeurtenis die een enorm diepe indruk op me maakte.

Tegen het einde van haar herfst  draait Jente nog volop mee in de trainingen. Ook daar helpt ze mee om de minder ervaren honden op te leiden. Vooral bij het zgn. linie lopen, waarbij meestal 3 tot max. 4 honden in een zoekgebied revieren, heeft ze haar nut bewezen. Ze nam haar taak zeer serieus en een te jolige jonge hond werd fijntjes maar strikt door Jente weer aan het werk gezet. Dankbaar ben ik de teamgenoten die zo regelmatig Jente erbij vroegen voor haar waardevolle lessen.

Winter:  Jente werd door Ellen en zo zachtjes aan door praktisch iedereen,  liefdevol “de Oude Dame” genoemd. Ze had ook in dit seizoen nog haar mooie verende loopje (net een Fries paard) met de mooiste poten van de wereld!
Ze mag het langzaam aan wat rustiger aan doen, raakt nu wel echt op leeftijd. Lichamelijk en geestelijk voor een Oude Dame nog behoorlijk fit, maar toch…. 
Samen groeiden we ook toe naar het onvermijdelijke moment dat we haar moesten laten gaan. Haar welverdiende rust gunden we haar ook na een lang (bijna 15 jaar!) en werkzaam leven bij Oger. 

Het lukt me niet om dit met droge ogen te schrijven; ze betekende onbeschrijflijk veel voor me, deze (eigen-)wijze Oude Dame, mijn lieve Oceaan van rust, zoals ik haar graag noemde. Mijn ouwe taartje….

Tot anderhalf uur voor haar overlijden in de weer met dennenappels, nog steeds met verende tred. Maar steeds sneller vermoeid en benauwd. 

Het is nooit een factor maar die optelsom van factoren die maken dat je eerlijk moet zijn. Dat recht had ze en dat respect verdiende ze zeker.

Dag Meisje, dag Jente, you’ll be alright.     
Na die lastige start, zit je des te dieper in mijn hart en geniet ik enorm van de schat aan prachtige herinneringen, van onschatbare waarde.