En dan word je gevraagd om iets te schrijven voor “In the picture”.
Nu hou ik van schrijven maar wil niet een herhaling van wat er al bij m’n beschrijving van team Brenda-Izar staat.
Het in the picture staan is so wie so niet m’n ding. Hoewel…..
Af en toe wordt Oger SARdogs uitgenodigd voor een presentatie. 

We verdelen die taak vaak onder meerdere van onze medewerkers en soms mag ik ‘m geven.
Oger SARdogs heeft een leuke serie digitale dia’s met foto’s en filmpjes van allerlei activiteiten van onze stichting.
Bij het geven van zo’n presentatie ontkom je er niet aan: je staat in de belangstelling.
Alle verwachtingsvolle ogen zijn op jou gericht en dat vind ik altijd een spannend moment voordat ik van wal steek.
Eenmaal aan de babbel heb ik een ander nodig om me er op te wijzen dat het pauze is en idem vlak voor de afsluiting.
Helemaal in m’n verhaal, voorbereid en wetend wat er komt.
Stel nou eens dat iemand een dia toe zou voegen over een totaal ander onderwerp, bijvoorbeeld een foto van een groot landbouwwerktuig.
En denk dan ’s aan die ogen vol verwachting die, net als ik, dit ook niet konden voorspellen, maar wel vol spanning naar me kijken wat ik
hierover ga vertellen en wat het verband kan zijn met het werk van zoekhonden?
Ik zou stilvallen en dus met stomheid geslagen zijn, ik weet namelijk niets over landbouwwerktuigen, laat staan over hoe ik een link tussen zo’n apparaat en een hond kan leggen. Ben me meer dan ooit bewust dat er iets van me verwacht wordt, maar snap het niet….Dan wil ik dit plaatje het liefst over slaan en weer verder gaan met waarmee ik bekend ben. Ik voel de stress wegvloeien en iedereen weer kan aanhaken.

Alle aandacht van ons op de arme hond gericht. Hebben ze net thuis geleerd wat zitten is, doen ze dat nog lang niet buiten.
Niet omdat ze niet willen of kunnen, maar omdat ze het plaatje niet kennen en zogezegd onvoorbereid zijn.
Ze kunnen niet begrijpen wat er van ze verwacht wordt, omdat ze dezelfde zit-oefening nog nooit buiten geleerd hebben.
In hun beleving houden we ze ineens een heel andere dia voor. Dan gaat we te snel en zetten we voor de hond een veel te grote stap.
Kortom; get the picture?
Oh ja, en Oger SARdogs laat bij gelegenheid graag een serie plaatjes zien en vertelt heel graag veel over deze stichting en dit
waardevolle en belangeloze zoekwerk.
Brenda Strijk met Izar (mantrail en puin)